Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Η γενοκτονία των Ευρωπαίων στις ΗΠΑ! "Προσεχώς" και στην Ευρώπη!

Οι λευκοί αμερικανοί γίνονται όλο και λιγότεροι. Οι ειδικοί μιλούν για το «σημείο καμπής» στην αμερικανική κοινωνία.

Στις ΗΠΑ ο αριθμός ανθρώπων με λευκό δέρμα συνεχίζει να συρρικνώνεται. Για πρώτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ γεννήθηκαν λιγότεροι λευκοί αμερικανοί από παιδιά των λεγόμενων (σημ ΓΕΝ.ΕΛ.: όχι πλέον) φυλετικών μειονοτήτων, ισπανόφωνων, μαύρων, ασιατών και παιδιών από μικτούς γάμους.

Όπως δείχνουν τα στοιχεία από το Τμήμα Απογραφής Πληθυσμού, από περίπου 4 εκατομμύρια παιδιών που γεννήθηκαν στη χώρα από το Ιούλιο του 2010 μέχρι το Ιούλιο του 2011, 50,4% είναι παιδιά των (σημ ΓΕΝ.ΕΛ.: όχι πλέον) μειονοτήτων. Το 1990 το ποσοστό αυτό ήταν 37%.

Με την δημοσίευση αυτών των στοιχείων η Wall Street Journal σημειώνει ότι η εκλογές του 2008, οι οποίες ανέδειξαν των Μπάρακ Ομπάμα στην προεδρία της χώρας, ήταν πολύ συμβολικές διότι έδειξαν πως μεταβάλλεται το πρόσωπο του έθνους.

«Είναι το σημείο καμπής για την αμερικάνική κοινωνία. Η κοινωνία μας, η οποία ήταν περισσότερο μια κοινωνία αποτελούμενη από λευκούς και μαύρους, μεταλλάσσεται σε πολύχρωμη κοινωνία» τόνισε ο δημογράφος του Brookings Instittion Γουίλιαμ Φρέϊ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η γεννητικότητα του λευκού πληθυσμού στις ΗΠΑ είναι ελάχιστο υψηλότερο από την θνησιμότητα. Το τελευταίο έτος για κάθε χίλιους θανάτους η γεννήσεις έφταναν μόνο στους 1025. Σε άλλες φυλετικές ομάδες η αναλογία των γεννήσεων έναντι χιλίων θανάτων είναι 3940 γεννήσεις (σ.σ. 4-ης φορές παραπάνω).

Πηγή: Δίκτυο Ουκρανικής Αυτόνομης Αντίστασης

Σημ. ΓΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ: Οι λευκοί στις ΗΠΑ προ πολλού είμαι μειονότητα καθώς οι αμερικανοί σε αυτήν την φυλετική ομάδα εντάσσουν και τους εβραίους, τους τούρκους και τους άραβες.

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

"The boys in blue who serve the jew"!!!!!

Για να μην ξεχνάμε ποιος είναι ο εχθρός !!!Με αφορμή την άγρια καταστολή από μέρος των ένστολων σκουπιδιών ,απέναντι σε αθώους πολίτες της πόλης των Πατρών που διαδήλωναν ενάντια στην παρουσία των λαθροεισβολέων που δολοφονούν με την ανοχή του αστικού κράτους!

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

H Παιδαγωγική Μέθοδος των Κοζάκων της Ρωσίας

η παιδαγωγική μέθοδος των Κοζάκων της Ρωσίας:


και η "παιδαγωγική" μέθοδος των μεταμοντέρνων "πολιτικά ορθών" δυτικών κοινωνιών:


ή αλλιώς:
 Έθνη Kυρίων-Κυριάρχων (herrenvolken) που προορίζονται να ζήσουν και να κυριαρχήσουν και "έθνη" δούλων που προορίζονται να πεθάνουν, αν όχι από τους "βαρβάρους" αλλά από την ίδια τους την σαπίλα και την παρακμή!

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Η κουλτούρα των ναρκωτικών, μία κοινή συνισταμένη της αριστεράς.

Αφίσα του φεστίβαλ νομιμοποίησης της μαστούρας
Κανναβικό Αντιαπαγορευτικό φεστιβάλ διοργάνωσαν και φέτος το σαββατοκύριακο που πέρασε στον χώρο του πρώην αεροδρομίου ελληνικού οι γνωστοί κύκλοι προωθήσεως της ναρκοκουλτούρας με αιτήματα όπως η αποποινικοποίηση της χρήσης όλων των ψυχοτρόπων ουσιών και η επιβολή μόνο διοικητικών κυρώσεων στους χρήστες, όπως η αφαίρεση του διπλώματος οδήγησης και μικρών χρηματικών προστίμων για την κατανάλωση σε δημόσιους χώρους, η αποποινικοποίηση της προμήθεια και κατοχής μικρών ποσοτήτων κάνναβης και της καλλιέργειας δενδρυλλίων για προσωπική χρήση.
Πρόκειται για το 8ο ανάλογο φεστιβάλ ενός νεοεισαχθέντος θεσμού στην χώρα μας που διαφημίζει και προωθεί την χρήση ναρκωτικών ουσιών υπό τον μανδύα του δήθεν αποτελεσματικότερου ελέγχου της κυκλοφορίας των ψυχοτρόπων ουσιών, της προστασίας των χρηστών και των ανηλίκων και της προασπίσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσων επιλέγουν να «αυτοπροσβάλλονται», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι ίδιοι. Ωστόσο δεν προκαλεί αίσθηση το ποιοί υποστηρίζουν επισήμως αυτήν την διοργάνωση ( νεολαία Δημοκρατικής Αριστεράς, επιτροπή δικαιωμάτων Σύριζα, οικολόγοι πράσινοι κ.α.), αλλά το ότι αρκετοί εξ αυτών εζήτησαν και έλαβαν σε μεγάλα ποσοστά την ψήφο του ελληνικού λαού και πιθανόν να συμμετέχουν στην επόμενη κυβέρνηση της χώρας. Η κοινή συνισταμένη και συνδετική ουσία της εγχώριας αριστεράς, από την μετριοπαθή «Δημοκρατική Αριστερά» έως τους αντιεξουσιαστές και τους αναρχικούς, είναι η συστηματική προσπάθεια υπονομεύσεως της, απανταχού βαλλομένης, εθνικής συνειδήσεως και του φυλετικού χαρακτήρος των συγχυσμένων νεοελλήνων που στην προκειμένη περίπτωση εκδηλώνεται ως απόπειρα διαβρώσεως της υπολειπόμενης σωματικής και ψυχικής υγείας - κυρίως της νεολαίας.
Τέτοιες «γιορτές» αποσκοπούν στην απενοχοποίηση της χρήσεως των ναρκωτικών στην συνείδηση του κόσμου μέσω της πονηρής και ύπουλης διαβαθμίσεως των ουσιών σε αβλαβείς και μη και της δημιουργίας κλίματος αποδοχής και ενθουσιασμού από εκατοντάδες καμένους που βγαίνουν για λίγο από τις τρύπες τους για να μαστουρώσουν όλοι μαζί σε κοινή θέα. Όλα αυτά συνοδεύονται από επιστημονικοφανείς αναλύσεις και εκθέσεις που αντί να επιλύουν, συντηρούν και μεγεθύνουν το τρομακτικό αυτό πρόβλημα. Στην ουσία μία μειοψηφία πολιτών με δεδηλωμένα αντεθνικά αισθήματα και δράση προσπαθεί να νομιμοποιήσει και να επιβάλει τα ελαττώματα και την παθολογία της, προφασιζόμενη δικαιώματα και αξιώσεις και ενθαρρύνοντας στην ουσία την νεολαία να δοκιμάσει ναρκωτικά και να κάνει το πρώτο και καταστροφικότερο βήμα στον σκοτεινό κόσμο της ναρκοκουλτούρας.
Η φαυλότητα της δημοκρατίας αποδεικνύεται περίτρανα για μια ακόμη φορά όταν αναγορεύει σε ιδεολογικούς καθοδηγητές ενός έθνους, επαγγελματίες κρατικοδίαιτους «επαναστάτες» της μαστούρας. Οι τελευταίοι δε ως “γνήσιοι επαναστάτες” και αντιεξουσιαστές δεν δίστασαν προ λίγων ετών να γλείψουν τον τότε πρωθυπουργό της χώρας, Γιωργάκη Παπανδρέου - επίσης αντιεξουσιαστή κατά τα λεγόμενα του- ώστε να αρθούν οι «απαγορευτικές και κατασταλτικές» πολιτικές, όπως μας πληροφορεί η σχετική ανηρτημένη επιστολή – έκκληση στο ιστολόγιο των «ανθών» της.
 
Και η επίσημη ιστοσελίδα του "μαστουροφεστιβάλ" εδώ

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Oι "ιππότες" της "ελεεινής τραπέζης"!

Ο ευνοόύμενος των ΜΜΕ και εμφανιζόμενος σαν επίδοξος σωτήρας
sir Βασίλης Μαρκεζίνης!
Ο κ. Βασίλειος Μαρκεζίνης υιός του γνωστού πολιτικού Σπύρου Μαρκεζίνη και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, είναι ο άνθρωπος ,που τα Μέσα Μαζικού Ελέγχου προωθούν σαν εναλλακτική λύση απέναντι στο σάπιο πολιτικό σύστημα. Ο κ.Μαρκεζίνης,όμως, παρόλη την ευφυία του, την ευρυμάθεια του και το επιστημονικό του έργο , είναι κομμάτι του (σάπιου) συστήματος.
Υπήρξε επί σειρά ετών νομικός σύμβουλος του βρεταννικού στέμματος και η ίδια η βασίλισσα Ελισάβετ η Β' του απένειμε τον τίτλο του ιππότη για την προσφορά του στον αγγλικό θρόνο.
Για όσους δεν το γνωρίζουν τα μέλη της βρεταννικής αριστοκρατίας και ειδικά αυτοί που τους απονέμεται τίτλος ευγενείας, είναι σε ποσοστό 90% μέλη μασωνικών στοών.
Τον συγκεκριμένο αυτόν άνθρωπο ,προσπαθούν να μας τον παρουσιάσουν σαν την εναλλακτική λύση που θα μας βγάλει από τις εξαρτήσεις και τα αδιέξοδα.
Τελικά το σύστημα που δημιουργεί τις κρίσεις ,έχει έτοιμες και τις λύσεις.
Διαβάστε αυτή την δημοσιεύση απο τον "Μαύρος Κρίνος"  και βγάλτε τα συμπεράσματα σας.
Κα για να θυμηθούν οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι: Ο Σπύρος Μαρκεζίνης ,πατέρας του sir "Bill" είχε στο γραφείο του την φωτογραφία της ισραηλίνης πρωθυπουργού Γκόλντα Μέϊρ με την οποία είχε και προσωπική φιλία!

Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Βρετανία: Συμμορία Αφγανών και Πακιστανών είχε βιάσει 630 νεαρά κορίτσια μέσα σε 5 χρόνια. Τα περισσότερα ήταν ανήλικα!

Οι κατα εξακολούθηση βιαστές ανηλίκων κοριτσιών !
Σοκ έχουν προκαλέσει στην Βρετανία οι αποκαλύψεις για την αποτρόπαια δράση συμμορίας που φέρεται να έχει βιάσει πάνω από 630 νεαρά κορίτσια- ακόμη και 13 ετών- την τελευταία πενταετία. Τα θύματα έζησαν εφιαλτικές στιγμές καθώς βιάζονταν κατ’ εξακολούθηση, ενώ υποχρεώνονταν να καταναλώνουν αλκοόλ και ναρκωτικές ουσίες. Εννέα από τους συλληφθέντες δράστες- ασιατικής καταγωγής- κρίθηκαν ένοχοι για βιασμούς τουλάχιστον 47 κοριτσιών.
Oι 9 δράστες 22-59 ετών πλησίαζαν τα κορίτσια κυρίως το βράδυ, σε χώρους όπως τα ταχυφαγεία και εκμεταλλευόμενοι το νεαρό της ηλικίας τους, τα μεθούσαν, τους χορηγούσαν ναρκωτικές ουσίες και τα προωθούσαν σε διάφορα σπίτια στην βόρεια Βρετανία όπου τα μετέτρεπαν σε αντικείμενα του σεξ, βιάζοντάς τα κατ’ εξακολούθηση.
Οι 8 εκ των καταδικασθέντων δραστών είναι από το Πακιστάν, ενώ ο ένατος είναι από το Αφγανιστάν και είχε κάνει αίτηση για άσυλο. Όπως αναφέρει η Guardian, πιστεύεται ότι τουλάχιστον άλλα 50 μέλη του «δικτύου» διαφεύγουν της σύλληψης.
Σύμφωνα με τους Times ο αριθμός των θυμάτων είναι ασύλληπτος. Ιδρύματα της Βρετανίας έχουν καταγράψει τουλάχιστον 631 περιπτώσεις κοριτσιών που διακινούνταν από συμμορίες και κακοποιήθηκαν σεξουαλικά την τελευταία 5ετία. Εκ των 631 περιπτώσεων οι 187 σημειώθηκαν τους 10 περασμένους μήνες.
Δυο εκ των θυμάτων της συμμορίας έχασαν τη ζωή τους, μια 13χρονη έμεινε έγκυος και αναγκάστηκε να αποβάλλει, ενώ μια 15χρονη κατήγγειλε ότι βιάστηκε από 25 άνδρες Πακιστανικής καταγωγής μέσα σε μια νύχτα.
Οι αποκαλύψεις προκαλούν τρόμο, αποστροφή αλλά και αγανάκτηση όχι μόνο για το δράμα των άτυχων κοριτσιών, αλλά και για το γεγονός ότι οι προ 4ετίας καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση μιας 15χρονης δεν ερευνήθηκαν και δεν αξιοποιήθηκαν για τον εντοπισμό των εγκληματιών, καθώς η μάρτυρας δεν είχε κριθεί «αξιόπιστη».
Πηγή: ΑΡΜΑ
Πρωτοδημοσιευτηκε στο δημοκρατικότατο και αντιρατσιστικότατο "Έθνος" !

Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

O Errol Flynn μιλάει για τον "περιούσιο" λαό!


" Ένας γλοιώδης Ιουδαίος προσπαθεί να με εξαπατήσει.....Θα ήθελα να μπορούσαμε να φέρουμε τον Χίτλερ εδώ για να διδάξει σ'αυτούς τους Ισαάκ ένα ή δύο πραγματάκια. Οι μπάσταρδοι δεν διαθέτουν καμμιά απολύτως επιχειρηματική ακεραιότητα ή οποιαδήποτε τιμή."
                                              Errol Flynn

Κυριακή 6 Μαΐου 2012

Ο "Ματωμένος" Βαρώνος και η τροτσκιστική πανούκλα!

Οι τροτσκιστές ,που το επίσημο κόμμα τους  ,σήμερα επίσημα είναι η δεύτερη πολιτική δύναμη ,δεν είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, είναι μια ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΝΟΥΚΛΑ που καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά της!
Κάποιος πριν απο 93 χρόνια είχε τη λύση :

Roman baron von Ungern-Sternberg

Σάββατο 5 Μαΐου 2012

"Εκλογές 2012": τα καράβια των ψυχών φτάνουν στα "κάλπικα" λιμάνια

Συναγωνίστριες και συναγωνιστές το θέμα του παρόντος άρθρου είναι αυτό που ζούμε, δηλαδή η εθνικιστική αυτονομία και αυθυπαρξία. Η ανάπτυξη της σκέψης μου θα γίνει εκ του αντιθέτου δηλαδή αναλύοντας τις οργανωμένες κινήσεις δηλαδή τα εθνικιστικά κόμματα του “χώρου”. Έχετε δει ποτέ φίλοι μου την ταινία “ghost – ship” η αλλιώς ‘πλοίο φάντασμα’ ; Αν όχι είναι ένα καράβι που ένας υποτακτικός του σατανά αφού προσελκύσει διάφορους ανθρώπους σε ένα πλοίο (αν δε τους βρει ήδη πάνω) τους βάζει να προδώσουν και να ξεπουληθούν για να πάρουν μερίδιο από ένα μεγάλο φορτίο χρυσού εντός του πλοίου. Τελικά όλοι σκοτώνονται και όσοι έχουν ενδώσει στο πειρασμό (οι περισσότεροι ενδίδουν) οδηγούνται ως ψυχές στη κόλαση.
Θα μου πείτε τώρα αυτό το παραμυθάκι τι σχέση μπορεί να έχει με τα κόμματα του χώρου (μη πάει το μυαλό σας σε κάποιο συγκεκριμένο όλα το ίδιο κάνουν 40 χρόνια τώρα) ; Δυστυχώς τεράστια. Εκατοντάδες ψυχές εθνικιστών μπαίνουν σε ένα εθνικιστικό πλοίο φάντασμα ή σε περισσότερα. Αφού εργαστούν σκληρά και μοιράσουν προκηρύξεις, κολλήσουν αφίσες, σπάσουν κάμποσα κεφάλια δικά τους και εχθρών, έχοντας συμμετάσχει και οικονομικά, ξαφνικά μετά από καιρό έχουν αποκτήσει μια κάποια λαϊκή απήχηση άμεσα εκμεταλλεύσιμη εκλογικά. Είναι πλέον έτοιμοι να προσελκύσουν τον εξαρχής λόγο ύπαρξης του κόμματος ..... ψηφοφόρους. Αυτή η πελατεία πλέον μπορεί να γίνει αντικείμενο πολιτικής διαπραγμάτευσης με την αστική καπιταλιστική δεξιά. Ο υποτακτικός (οργανωμένη κίνηση) λοιπόν πηγαίνει τις ψυχές στο καθαρτήριο των εκλογών όπου η αστική δεξιά (διάβολος) θα παραλάβει το ακίνδυνο πλέον γι αυτή και το σύστημα φορτίο και θα περιμένει το επόμενο. Θεωρώ ότι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στον ‘αριστερό’ χώρο αλλά δε με ενδιαφέρει γιατί δε το έχω ζήσει ούτε με αφορά.
 
Το χρυσάφι ποιό είναι ; Είναι οι μικρές ή μεγαλύτερες θέσεις εντός κόμματος που μπορεί αργότερα να εξαργυρωθούν με κάποιου είδους πολιτική επιρροή αν το μαγαζί πάει καλά. Πχ μπορεί κάποιος να καταφέρει να εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος με κάποια δεξιά απόφυση (πχ ΛΑΟΣ, NΔ κλπ). Βέβαια αυτά ευτυχώς λίγοι εθνικιστές τα αποδέχονται. Αυτοί όμως που τα αποδέχονται πρέπει να αποδείξουν πόσο πιστοί είναι στο κόμμα με κάθε λογής επίθεση σε όσους πήδηξαν έξω από το πλοίο πριν αυτό ξεφορτώσει τις αιχμάλωτες ψυχές εθνικιστών στο υπόγειο της δεξιάς πολυκατοικίας. Κάποιοι που μένουν χρόνια σε ένα κόμμα συνήθως βοηθάνε στη μεταφορά των φορτίων. Θα μου πείτε, καλά όλα αυτά ρε συναγωνιστή αλλά δε πρέπει ποτέ να γίνει κάποιο καθαρό εθνικοκοινωνικό οργανωμένο κίνημα ; Μέχρι που θα μας πάει η αυτονομία ; Συναγωνιστές η αυτονομία θα μας οδηγήσει σε ένα υγιές μη συναλλασσόμενο εθνικιστικό κίνημα και θα εξηγήσω ευθύς αμέσως τους λόγους.
Καταρχήν υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ εκλογικής (φαινόμενης) δύναμης και πραγματικής ισχύος. Απλούστατα διότι το να μαζεύεις απλά ψήφους αντίδρασης μπορεί να είναι ανταλλάξιμο και να ισχυροποιεί εντός συστήματος τη θέση σου αλλά δε σου δίνει τη δυνατότητα να ανατρέψεις εξωσυστημικά καταστάσεις τη στιγμή που οποιαδήποτε ανατροπή μπορεί να συμβεί μόνο εξωσυστημικά εκτός και αν έχεις την ονείρωξη ότι θα ξεκινήσεις πανελλαδικά εκλογικά με 1.5% άντε 2% και θα φτάσεις στο 30% για να έχεις κοινοβουλευτική ισχύ. Η πραγματική δύναμη ενός ανατρεπτικού κινήματος φαίνεται από το κόσμο που μπορεί να κινητοποιήσει στο δρόμο. Παράδειγμα σήμερα η ΝΔ μπορεί να είναι κοινοβουλευτικά πιο ισχυρή από την αριστερά όμως η αριστερά στη πραγματικότητα είναι σε θέση πολύ ισχυρότερη και το έχουμε δει επανειλημμένα πχ στην υπόθεση της Υπατίας και ειδικά του Γρηγορόπουλου. Τώρα αν κάποιος περιμένει να σχηματιστεί με ομαλό τρόπο εθνικιστική κυβέρνηση τότε δε μιλάω καν μαζί του γιατί του λείπει στοιχειώδης λογική.
Κατά δεύτερο κάθε λογικός άνθρωπος ξέρει ότι ένα εθνικιστικό εκλογικό κόμμα είναι η δομή διαχείρισης δεκάδων χιλιάδων εθνικιστών με μια ιδεολογική συνοχή (στα πλαίσια του εφικτού) η οποία συνενώνει συνδικαλιστικές οργανώσεις, συνδέσμους οπαδών, μέσα ενημέρωσης (blog, ραδιοφωνικούς σταθμούς, δικτυακή τηλεόραση), πολιτιστικές ομάδες και πολύ άλλο κόσμο. Όταν είμαστε μια μικρή μειοψηφία χωρίς πλατιά λαϊκή βάση τι θα κάνει το κόμμα στις εκλογές ; Κι αν βγάλει και 5 βουλευτές τι θα αλλάξει ; Θα μπορεί ένα μικρό και αδύναμο κόμμα να θέσει τους όρους του σε ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα όταν η καθαυτό επιβίωση του στο κοινοβούλιο βασίζεται σε ψήφους αντίδρασης μιας αστικής κοινωνίας που κατευθύνεται από τα ΜΜΕ ; Άλλο θέμα ποιοί σε ψηφίζουν και άλλο ποιοί είναι δικοί σου ! Αυτό προφανώς δεν αφορά τα αστικά κόμματα τα οποία τα ενδιαφέρει μόνο μια τυπική λαϊκή έγκριση αφού η ουσιαστική έγκριση γι αυτούς προέρχεται από τα καρτέλ πολυεθνικών, τις τράπεζες και τους εγχώριους καπιταλιστές – κοτζαμπάσηδες. Όταν όμως θέλεις να δομήσεις ένα νέο εθνικό και σοσιαλιστικό κράτος αυτό είναι αδύνατο χωρίς ευρεία λαϊκή συμμετοχή και αποδοχή αλλιώς είσαι ένας άθλιος τύρρανος καταδικασμένος σε αποτυχία και εξόντωση. Επίσης μια ευρεία λαϊκή βάση είναι η καλύτερη άμυνα σε κάθε κρατική καταστολή. Κανείς δε θέλει να βγάλει στους δρόμους 100.000 ανθρώπους να μάχονται για τους συναγωνιστές τους. Η τοποθέτηση της εκλογικής διαδικασίας στο επίκεντρο του εθνικιστικού ενδιαφέροντος τη στιγμή αυτή που ουσιαστικά δεν υπάρχει εθνικιστικό κίνημα είναι είτε εκ του πονηρού ώστε κάποιοι να κάνουν μια αρπαχτή είτε μια ακόμα βλαμμένη αστική συνήθεια ότι η κρίσιμη μάχη δίνεται στη κάλπη. Για μας η μάχη θα έχει κερδηθεί πριν τη κάλπη αν ποτέ κερδηθεί και η κάλπη θα είναι απλά μια τυπική διαδικασία όπως σε κάθε επανάσταση. Τόσα χρόνια που παλεύουν δεκάδες εθνικιστικά κινήματα (δε μιλάω μόνο για εθνοκοινωνιστές αλλά και ευρύτερα για τους αναπροσδιοριζόμενους εθνικιστές) με εκλογές τι κατάφεραν ; Να κάτσουν για λίγο στα έδρανα της βουλής οι καπετάνιοι του καραβιού των ψυχών ή τα παιδιά τους.
Ένα τρίτο επιχείρημα είναι ότι με την εκλογή κάποιων αντιπροσώπων σε αυτοδιοικητικό ή κοινοβουλευτικό επίπεδο έρχεται προβολή στο κίνημα. Αυτό ισχύει αλλά είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή που δε λέγεται είναι ότι επειδή οι ‘δικοί μας’ ψήφοι είναι λίγοι για να μπούμε αυτοδύναμα στο κοινοβούλιο (ή να εκλεγούμε τοπικά) αρχίζουν οι τακτικισμοί και τα νταραβέρια με τη δεξιά και την ακροδεξιά καθώς και η μετατροπή του πρώην αγνού εθνοκοινωνικού μας λόγου σε αστικοδεξιό. Ποιό το κακό θα πει κάποιος ; Το κακό είναι ότι με αυτό το τρόπο πρώτον δημιουργείται πάντα μια μειοψηφία εθνικοσοσιαλιστών σε μια αστική ακροδεξιά πολύχρωμη πλειοψηφία και ο λόγος μας χάνεται πράγμα φυσικό αφού δε φροντίσαμε να είμαστε η πλειοψηφία. Δεύτερον η τακτική συμμαχία και το παρασκηνιακό παιχνίδι με τα παρακλάδια του αστικοδεξιού παρακράτους αηδιάζουν τους εθνικιστές και χάνουμε το δικό μας κόσμο που φεύγει μακριά αηδιασμένος από την όλη κατάσταση απογοητευμένος και με την αίσθηση ότι τίποτα μα τίποτα δε θα αλλάξει ποτέ ! Το παραμύθι ότι θα μπούμε σε ένα αστικοδεξιό μόρφωμα και θα το μετασχηματίσουμε σε εθνικοκοινωνικό όντας μια ισχνή μειοψηφία χωρίς πλατειά λαϊκή βάση έχοντας υιοθετήσει δεξιά ρητορική και πλήρως αποξενωμένοι από το φυσικό μας χώρο που είναι οι Έλληνες εργαζόμενοι (υπάλληλοι δημόσιοι και ιδιωτικοί, εργάτες, αγρότες, άνεργοι, φοιτητές, μικρομεσαίες εμπορικές επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες) ας το πουλήσουν αλλού ............... δεν είναι εύκολες οι θύρες σαν η χρεία τις κουρταλεί !
Θα μου πείτε καλά όλα αυτά αλλά η αυτονομία τι προσφέρει. Πρώτον προσφέρει ελεύθερη εθνικιστική έκφραση και σύνθεση ιδεών η οποία ανταποκρίνεται ταυτόχρονα σε πολλά σύνολα ανθρώπων και τους φέρνει σε επαφή με την ΙΔΕΑ όχι με το κόμμα. Ακριβώς όπως οι πρωτεΐνες συντίθενται ταυτόχρονα σε πολλά μέρη του οργανισμού από μεγάλο πλήθος οργανιδίων. Δεύτερον ελαχιστοποιείται η στοχοποίηση των εθνικιστών αφού δεν εκτίθενται σε τόσο μεγάλο βαθμό. Τρίτον και σημαντικότερο ίσως, είναι χαμηλού κόστους οικονομικά και δεν υπάρχει ανάγκη επαγγελματιών ‘αγωνιστών’ και αναζήτηση χρηματοδότησης. Όλοι ξέρουμε ότι όταν κάποιο στέλεχος εθνικιστικής οργάνωσης δεν εργάζεται κι όμως ζει άνετα και ασχολείται με τον εθνικισμό όλη μέρα μάλλον παίρνει το μισθό του από την κρατική υπηρεσία πληροφοριών αφού κανένα εθνικιστικό κόμμα δεν έχει τις χιλιάδες συνδρομές που απαιτούνται για τη συντήρηση δομών και ατόμων. Τέταρτον χτίζονται κοινότητες - πυρήνες του εθνικισμού και όχι κεντρικά γραφεία με κάθετη δομή αλλά με οριζόντια ιεραρχία και συνεργασία. Με λίγα λόγια ανοίγεται ο κοινωνικός εθνικισμός στο λαό χωρίς νόμους και κανόνες αντί να ανοίξει ένα μαγαζί και να περιμένουμε πότε θα μπει ο κόσμος μέσα. Άλλωστε όλες οι δράσεις που γίνονται από κόμματα μπορούν να γίνουν και από αυτόνομες ομάδες. Πλην των εκλογών για τις οποίες τοποθετήθηκα αναλυτικά. Εγώ θα προτιμούσα να ακούω από 100.000 χιλιάδες Έλληνες στο σύνταγμα το : ΠΑΤΡΙΔΑ ΛΑΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ να σπάει τύμπανα παρά να πάρω 100.000 ψήφους.
Επίσης συναγωνιστές θέλω να αναφέρω ότι με τη παραπάνω τοποθέτηση μου δεν στοχοποιώ κάποια συγκεκριμένη κίνηση αλλά κάθε κίνηση με τα παραπάνω χαρακτηριστικά που υπήρξε, υπάρχει και θα δημιουργηθεί. Μια εθνικιστική κίνηση για να έχει ελπίδα πρέπει να βασιστεί σε μεγάλο αριθμό αγωνιστών και υποστηρικτών που θα αγαπήσει εμάς ως εθνικιστές και την ιδέα ως τρόπο ζωής και δράσης που θα τον βγάλει από το καπιταλιστικό μαρτύριο!
Τελειώνοντας θα ήθελα να πω στους συναγωνιστές και τις συναγωνίστριες ότι είναι αδιάφορο ποιό κόμμα θα ψηφίσουν είτε αυτά που αυτοπροσδιορίζονται ως ‘εθνικιστικά’ είτε όχι αφού στις 6 Μαΐου δεν δίνεται καμιά μάχη πέραν της μάχης για αναγνώριση από το καθεστώς.
 
Σ.Σ. Λευκής Φρουράς:
Παρ'ολες τις μικρές μας ή μεγάλες ιδεολογικές διαφορές που να έχουμε με το ιστολόγιο που δημοσιεύσε το άνωθι κείμενο ,συμφωνούμε με το πνεύμα και τους προβληματισμούς του "Σπάρτακου" . Άλλωστε η οποιαδήποτε συμμετοχή μας στο εκλογικό γυφτοπανηγύρι είναι ,επι της ουσίας ,αποδοχή του σάπιου αστικομαρξιστικού καθεστώτος και των μηχανισμών που το στηρίζουν!
 
 

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

"Εθνικές εκλογές 2012"

Η επίσημη θέση της "Λευκής Φρουράς" για τις εθνικές εκλογές:

διά στόματος Τζιμάκου:

Εκλογές, κόμματα
με φρου φρου κι αρώματα
Διαδηλώσεις, πτώματα
μ' ανοιγμένα στόματα
Ψηφοδέλτια σταύρωνα
κι όλη νύχτα καύλωνα
Στης βουλής τα έδρανα
αχ κι εγώ να έκλανα

Υπουργεία τέρατα,
γαμημένα κέρατα
Φέξε μου και γλίστρησα
ως της γης τα πέρατα
Στα σχολεία γάματα
γράμματα σπουδάματα
Του Θεού τα πράματα
φτύσ' τα τους κατάμουτρα

Πληρωμές, χαρτόσημα,
φόροι γραμματόσημα
Στο γαμήσι πρόστιμα,
μαγκιά, κλανιά κι απόστημα
Μπάτσοι, αύρες, ράμματα,
ξηγημένα πράματα
Τώρα στα γεράματα
μάθε γέρο γράμματα

Δεν μπορώ άλλο Θανάση,
στα εικοσιπέντε έχω γεράσει
Δεν μπορώ άλλο Θανάση,
κάνε στάση

Καλό Σαββατοκύριακο σ'όλους και σ'όλες και αύριο στην εξοχή κ
και στις παραλίες και όχι στις κάλπες!
ΜΑΥΡΟ (δια της αποχής) σε "μνημονιακούς" και "αντιμνημονιακούς" παλιάτσους επίδοξους υπηρέτες
του καπιταλιστικού-μαρξιστικού συστήματος
των Ιουδαίων της "Goldman-Sachs"!

Στρατιώτης, Εργάτης, Επαναστάτης, Άναρχος: Μία εισαγωγή στον Ernst Jünger (μέρος α')

O Ernst Junger στρατιώτης και διανοούμενος μια απο τις εμβληματικές μορφές της
Γερμανικής "Συντηρητικής Επαναστάσεως"!
Τέσσερις μορφές εμφανίζονται διαδοχικά στα γραπτά του Jünger, κάθε μία από αυτές ανταποκρινόμενη σε μία ξεχωριστή περίοδο της ζωής του συγγραφέως. Αυτές είναι χρονολογικά ο Στρατιώτης του Μετώπου, ο Εργάτης, ο Επαναστάτης, ο Άναρχος. Μέσω των μορφών αυτών μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει το παθιασμένο ενδιαφέρον που είχε ο Jünger για τον κόσμο των μορφών. Για αυτόν οι μορφές δεν μπορούν να προέλθουν από την αλλαγή που συμβαίνει στον αισθητό κόσμο. Οι μορφές υποδεικνύουν σε ποικίλα επίπεδα, τον τρόπο με τον οποίον τα αισθητά όντα εκφράζονται: η «ιστορία» του κόσμου ίσταται υπεράνω κάθε μορφογενέσεως. Ως εντομολόγος, επιπλέον, ο Jünger ήταν φυσικά επιρρεπής σε κατηγοριοποιήσεις. Πέραν του ατόμου, αναγνωρίζει το γένος και το είδος.
Μπορεί κάποιος να διακρίνει εδώ ένα είδος λεπτής προκλήσεως προς τον ατομικισμό: «Το μοναδικό και το τυπικό αλληλοαποκλείονται»,γράφει. Όπως το βλέπει ο Jünger, το σύμπαν είναι έτσι εκείνο, όπου οι Μορφές δίδουν στις εποχές την μεταφυσική σημασία τους. Με αυτή την σύντομη, θα ήθελα να συγκρίνω κα να αντιπαραβάλω τις υπό του Jünger αναγνωρισμένες Μορφές.
Ο Στρατιώτης του Μετώπου (Der Frontsoldat) είναι πρωτίστως μάρτυρας του τέλους του πολέμου με την κλασική έννοια: οι πόλεμοι που έδιδαν προτεραιότητα στον ιπποτισμό, που ήσαν οργανωμένοι γύρω από τις έννοιες της δόξης και της τιμής, που γενικώς σεβόταν τους αμάχους και που διέκριναν ξεκάθαρα μεταξύ του Μετώπου και των Μετόπισθεν. «Μολονότι ζαρώναμε από φόβο μέσα στους κρατήρες των οβίδων, συνεχίζαμε να πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος είναι δυνατότερος από την ύλη. Αυτό απεδείχθη λάθος.», έγραφε ο Jünger. Όντως, από τότε και έπειτα η «ύλη» μετρούσε περισσότερο από τον ανθρώπινο παράγοντα. Ο υλικός αυτός παράγοντας σηματοδοτεί την εισόρμηση και την κυριαρχία της τεχνολογίας. Η τεχνολογία επιβάλλει τον δικό της νόμο, τον νόμο της απουσίας προσωπικότητας και του ολοκληρωτικού πολέμου-ενός πολέμου ταυτοχρόνως μαζικού και αφηρημένου στην ωμότητά του. Την ίδια στιγμή ο Στρατιώτης καθίσταται ένας απρόσωπος ηθοποιός. Ακόμα και ο ηρωισμός του είναι απρόσωπος, διότι αυτό που μετράει περισσότερο για εκείνον δεν είναι πλέον ο σκοπός ή το αποτέλεσμα της μάχης. Δεν πρόκειται για το εάν θα κερδίσει ή θα χάσει, εάν θα ζήσει ή θα πεθάνει. Αυτό που μετράει είναι η πνευματική προδιάθεση που τον οδηγεί να αποδεχθεί την ανώνυμη θυσία του. Υπό αυτήν την έννοια, ο Στρατιώτης του Μετώπου είναι εξ ορισμού ένας Άγνωστος Στρατιώτης, ο οποίος σχηματίζει ένα σώμα, στην πλήρη κυριολεξία του όρου, με την μονάδα, στην οποίαν ανήκει, σαν ένα δένδρο, το οποίο δεν αποτελεί απλώς μέρος, αλλά μία υποδειγματική ενσάρκωση του δάσους.
Το ίδιο ισχύει για τον Εργάτη, ο οποίος εμφανίζεται το 1932, στο διάσημο βιβλίο με το όνομα αυτό, του οποίου ο παράτιτλος είναι «Κυριαρχία και Μορφή» [1] Το κοινό στοιχείο του Στρατιώτου και του Εργάτου είναι η ενεργός απουσία προσωπικότητας. Αμφότεροι είναι τέκνα της τεχνολογίας. Επειδή η ίδια τεχνολογία που μεταμόρφωσε τον πόλεμο σε μία μονότονη «εργασία», πνίγοντας το ιπποτικό πνεύμα στην λάσπη των χαρακωμάτων, μεταμόρφωσε, επίσης, τον κόσμο σε ένα απέραντο εργαστήριο, όπου ο άνθρωπος είναι στο εξής εντελώς σκλαβωμένος [2] από τις προσταγές της παραγωγικότητας. Ο Στρατιώτης και ο Εργάτης έχουν, εν τέλει, τον ίδιον εχθρό: τον αξιοπεριφρόνητο φιλελεύθερο αστό, τον αναγγελμένο από τον Νίτσε «τελευταίο άνθρωπο», ο οποίος σέβεται την ηθική τάξη, την ωφέλεια και το κέρδος. Ο Εργάτης και ο Στρατιώτης, που έχει επιστρέψει από το Μέτωπο, επίσης, θέλουν να καταστρέψουν, προκειμένου να δημιουργήσουν, να απομακρύνουν τα τελευταία κουρέλια του ατομικισμού, προκειμένου να ιδρύσουν έναν καινούργιο κόσμο πάνω στα συντρίμμια της παλαιάς «απολιθωμένης μορφής ζωής».
Ωστόσο, ενώ ο Στρατιώτης ήταν μόνον το παθητικό αντικείμενο της κυριαρχίας της τεχνολογίας, ο Εργάτης στοχεύει ενεργά στο να ταυτοποιήσει τον εαυτό του με αυτήν. Μακράν του να είναι το αντικείμενό της ή να υποτάσσεται στις εκδηλώσεις της, ο Εργάτης, αντιθέτως, αναζητά εν πλήρει συνειδήσει να επιδοκιμάσει της δύναμη της τεχνολογίας, η οποία θεωρεί ότι θα εξαλείψει τις διαφορές μεταξύ των τάξεων, όπως και ανάμεσα σε πόλεμο και ειρήνη, σε πολίτη και σε στρατιωτικό. Ο Εργάτης δεν είναι πλέον αυτός που «θυσιάζεται, για να επωμίζεται τα φορτία στις μεγάλες ερήμους της φωτιάς», όπως ο Jünger ακόμα το έθετε στο έργο του «Der Waldgang» (Το μονοπάτι στο δάσος) [3], αλλά ένα όν εντελώς αφοσιωμένο στην «totale Mobilmachung» (ολοκληρωτική επιστράτευση ή κινητοποίηση) [4] Ούτως, η Μορφή του Εργάτου προχωρά πολύ μακρύτερα του Τύπου του Στρατιώτου του Μετώπου. Διότι για τον Εργάτη-που ονειρεύεται όλη την ώρα την ζωή του Σπαρτιάτου, του Πρώσσου, ή του Μπολσεβίκου, όπου το άτομο οπωσδήποτε θα μπορούσε να ξεπερασθεί από τον Τύπο- ο Μεγάλος Πόλεμος υπήρξε μόνον το αμόνι , πάνω στο οποίο σφυρηλατήθηκε ένας άλλος τρόπος του είναι στον κόσμο. Ο Στρατιώτης του Μετώπου περιόρισε τον εαυτό του, για να ενσαρκώσει νέα πρότυπα συλλογικής υπάρξεως. Ο Εργάτης, από την πλευρά του, αποσκοπεί στο να τις μετεμφυτεύσει στην αστική ζωή, να τις καταστήσει νόμο ολόκληρης της κοινωνίας.
Ο Εργάτης με τον τρόπον αυτόν δεν είναι μόνον ο άνθρωπος που εργάζεται (η πλέον κοινή σημασία) περισσότερο απ’ ό,τι ο άνθρωπος μίας κοινωνικής τάξεως, π.χ. μίας δεδομένης οικονομικής κατηγορίας (η ιστορική σημασία). Είναι ο Εργάτης με μία μεταφυσική έννοια: αυτό που αποκαλύπτει την Εργασία ως τον γενικό κανόνα ενός κόσμου, ο οποίος αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στην αποτελεσματικότητα και την παραγωγικότητα, ακόμα και στην πολυτέλεια και την ανάπαυση.
Τα στοιχεία της κοσμοθεάσεως του Jünger-η αισθητική και βουλησιαρχική αντίληψη της τεχνολογίας, η αποφασιοκρατία κάθε στιγμής, η αντίθεση του Εργάτου προς τον Αστό, η νιτσεϊκή θέληση «προς επαναξιολόγηση όλων των αξιών», που ήδη υποδαυλίζει τον γιουνγκεριανό «στρατιωτικό εθνικισμό» της δεκαετίας του είκοσι-συνοψίζονται ενίοτε με την φράση «ηρωικός ρεαλισμός». Υπό την επιρροή των γεγονότων, ωστόσο, ο διαλογισμός του Jünger θα υποστεί συντόμως μία αποφασιστική καμπή, η οποία τον οδήγησε σε διαφορετική κατεύθυνση.

συνεχίζεται...

Ελλήνων Δίκτυο